Eg har laga mange surdeigsstartarar i mitt liv. Erklært høgt og heilagt at no skal det bli brød, minnsann! Men så har eg komme til dag 4-5 i startarfasen, og tenkt at dette funkar ikkje. Når eg er i oppstartsfasen med ein surdeig, er eg som ei nybakt mamma. Eg har ikkje konsentrasjonsevne,eg googlar alt og opnar 12 faner og tek til meg råd som går på kryss og tvers av kvarandre, og til slutt blir eg forvirra og overtenkjer det. Så eg har gitt opp, kvar gong, og istaden gått med veldig lange armar og tom konto frå bakeri i Bergen ved kvart besøk. Så fekk me beskjed frå Erna Solberg om å halda oss heime, og prepperen i meg fekk blomstra fritt. På butikkane hamstra folk gjær, men eg slappa av. For no skulle eg læra meg å baka surdeig. Bread Ahead i London,som altså lagar dei beste fylte smultringane i verda, gav ut ei bok som heiter Bread School for eit par år sidan. Den viser alt i detalj, og med plenty av bilde. Denne boka proklamerte eg som min bibel. Eg skulle ikkje googla, skulle ikkje sjå på videoar på Youtube og samanligna med min eigen surdeig. Berre gjera nøyaktig som det stod i boka, steg for steg, dag for dag. Eg las denne boka frå første ord, og gjorde det til min misson å ikkje berre produsera eit godt brød, men eg ville forstå. Forstå kvifor ein ventar med saltet, forstå kvifor ein brettar brødet så mange gonger, kvifor og korleis ein snittar eit brød. Og alt det lærte eg frå denne boka, frå sofaen, utan å ha opna så mykje som ein mjølpose. Men så må ein jo inn i det, inn i the nitty gritty. Ein blir ikkje bakar over natta, og det tek tid å både forstå prosessane som går inn i eit surdeigsbrød, og å faktisk laga eit einaste brød. Og den einaste måten å læra det på, er å faktisk gjera det. Laga deigen. Eksperimentera. Og ikkje halda så hardt i det at ein kveler det! For det er det eg har gjort før. Hatt for høge forventningar. Det kan ein ikkje ha. Men ein blir desto meir glad når det berre FUNKAR. Eg er så stolt av surdeigsbrøda mine, eg vil senda bilde av dei til folk så snart dei kjem ut av omnen. Eg forklarar det som at eg er ein sånn fyr som nettopp har begynt å sykla og vil at alle andre skal forstå akkurat kor kul sykkelen min er. De kjenner alle ein sånn fyr, trur eg. Men eg skal ikkje prøva å læra deg å baka surdeig her og no, for det tek lang tid å bli god nok til å læra noko vidare. Per akkurat no bakar eg brød eit par gonger i veka, eit stort surdeigsbrød held oss gåande i kanskje tre dagar, og når eg likevel har aktiv startar så lagar eg óg nokre kaldheva rundstykker til frukost minst éin av dagane i veka.